Ortodoncja ma wiele możliwości leczenia. Wielu z nas kojarzy ją tylko i wyłącznie z leczeniem krzywego zgryzu dzięki metalowym, stałym aparatom, a tak naprawdę mamy wiele różnych technik leczenia ortodontycznego. Ostatnio omówiliśmy metodę leczenia dzieci aparatami typu Bio Block, dzisiaj chcielibyśmy Wam przedstawić metodę Ortognatycznej Szkoły Ortodoncji wywodzącej się z dorobku japońskiego ortodonty prof. Sadao Sato oraz austriackiego stomatologa protetyka prof. Rudolf Slavicka.
W tej nowoczesnej teorii stomatologii ortodonta powinien traktować pacjenta holistycznie i jego problemy rozpatrywać pod względem jego uwarunkowań neurologicznych, otolaryngologicznych i ortopedycznych. Ważną kwestią w tej metodzie jest fakt, żeby wszelkie kroki leczenia były poprzedzone precyzyjnymi badaniami diagnostycznymi. Dopiero spełnienie tych wszystkich warunków daje możliwość osiągnięcia najlepszych i trwałych skutków. Według profesora Sato kluczem skutecznej terapii jest znajomość okluzji.
Czym jest okluzja?
To odpowiednia pozycja stykania się zębów górnych z dolnymi. Zjawisko okluzji zachodzi, kiedy mamy do czynienia ze stykaniem się zębów górnych z dolnymi. Kiedy zęby szczęki i żuchwy stykają się ze sobą w nieprawidłowy sposób, mówimy o zaburzeniach okluzji lub chorobie okluzyjnej. Według wiedzy profesora Sato to właśnie znajomość okluzji pozwala uniknąć powikłań w leczeniu a aby osiągnąć całkowity sukces lekarz ortodonta powinien kontrolować nachylenie płaszczyzny zwarcia górnych i dolnych zębów. Finalnie prowadzi to do optymalnego ich zwarcia i prawidłowego zaguzkowania a to z kolei pozwala na pracę mięśni i stawów bez bólu i w prawidłowy sposób.
Leczenie według szkoły japońsko – austriackiej zawsze musi opierać się o badania i analizę kondylografii (badanie analizujące funkcje stawów skroniowo-żuchwowych)
i cefalometrii (zdjęcie rentgenowskie boczne czaszki) pacjenta.
Głównym narzędziem w tej metodzie leczenia jest technika drutu doginanego (MEAW) umożliwiająca kontrolę płaszczyzny okluzyjnej w trzech wymiarach w celu zmiany pozycji żuchwy. Ogromną zaletą tej metody jest fakt, że w niektórych przypadkach nie ma konieczności stosowania retencji, czyli mechanicznego utrzymania efektów leczenia za pomocą różnego rodzaju aparatów wyjmowanych, nakładek czy drutów na stale przymocowanych do zębów.
Według profesora Sato eliminacja przyczyn wad zgryzu oraz naturalna i prawidłowa okluzja, czyli kontakt między górnymi i dolnymi zębami jest najlepszą metodą utrzymania efektów leczenia.
Pamiętajmy, że cel leczenia w klasycznej ortodoncji jest właściwie taki sam, ale metoda by go osiągnąć jest inna. W czasie planowania klasycznego leczenia ortodontycznego bardzo rzadko korzysta się z badań kondylograficznych, przez to lekarz nie wie w jaki sposób pracują stawy skroniowo-żuchwowe które pełnią bardzo ważną rolę w powstawaniu wad zgryzu.
Ortodoncja jest skomplikowaną i wielowymiarową dziedziną stomatologii. Pamiętajmy, że dobry ortodonta przedstawi nam kilka możliwości leczenia a to co finalnie będzie dla nas najlepsze jest bardzo indywidualne i uzależnione od wielu aspektów.
